Podstawę wymiaru świadczeń w razie choroby i macierzyństwa przysługujących ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Może zdarzyć się sytuacja, w której ubezpieczony (pracownik) w okresie, z którego wynagrodzenie podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku, nie osiągnął tego wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych lub osiągnął je tylko za część danego miesiąca. W przypadku nieobecności pracownika w pracy w danym miesiącu, która trwa dłużej niż połowa obowiązującego go czasu pracy, otrzymanego w tym miesiącu wynagrodzenia nie przyjmujemy do wyliczenia podstawy wymiaru zasiłku.  Jeżeli nieobecność pracownika w danym miesiącu była krótsza niż połowa obowiązującego go czas pracy, wynagrodzenie za ten miesiąc należy uzupełnić do wysokości, jaką osiągnąłby pracownik, gdyby przepracował pełen miesiąc. Sprawdźmy, jak w praktyce prawidłowo uzupełniać wynagrodzenie przyjmowane do podstawy zasiłkowej.