W podstawie wymiaru zasiłków uwzględniamy przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. To jest podstawowa zasada wynikająca z art. 36 ust. 1 ustawy chorobowej. Jest jednak wiele przypadków wskazujących na odstępstwo od tej zasady, np. krótszy niż dwunastomiesięczny okres zatrudnienia czy niewykonywanie w tym okresie pracy z powodu urlopu bezpłatnego albo wychowawczego. Sprawdźmy te przypadki i dowiedzmy się, jak wtedy należy ustalać podstawę wymiaru przysługujących pracownikom świadczeń w razie choroby i macierzyństwa.